Prawy do lewego

Zima nie jest moją ulubioną porą roku, chociaż potrafię dostrzec jej uroki. Tej zimy muszę zachwycać się nią codziennie. Mała Dziewczynka jest już coraz większa, przyzwyczajona do codziennych wędrówek i kiedy tylko mówię: ”Idziemy na spacer” - natychmiast zakłada buty i tak wystrojona,  stwierdza stanowczo: ”Jestem już gotowa, idziemy”. To nic, że procedura ubierania w Ukochane Zimowe ubranka trwa kolejne pół godziny, już jestem w procesie wychodzenia na spacer. Teraz muszę tylko spróbować przekonać lub zachęcić, odwrócić uwagę czy, jak kto woli doprowadzić  do zamiany butów z lewego na prawy, bo to gwarantuje sprawniejsze chodzenie i już prawie… idziemy. Zakładamy Ukochane Puchate ”LEMPICZKI, Rękawiczki” i jeszcze tylko: Wszechobecna Przytulanka, Zamęczony, Utrudzony Pies, kocyk, zapasowe ubranka i chwila szczęścia bliska… Kombinezonik  założony, wychodzimy. Nieeeeeeeeeeee! Chcę kupkę, boli mnie brzuszek. Oczywiście, teraz twórczy proces rozbierania i znów ubierania, bo o rezygnacji z ”pacierowania” mowy nie ma. Znawcy mówią o rożnych technikach doskonalenia człowieka dorosłego, proponuję spacer z dzieckiem, to szkoła cierpliwości, tolerancji, spokoju i oczywiście wielkiej miłości. I tak każdego dnia. Rodzice, opiekunowie to dla naszego zdrowia i oczywiście zdrowia i szczęśliwego  rozwoju malucha. Spacerujmy, jutro też jest dzień, dzisiaj już czas na odpoczynek. Proszę, jeśli macie sposób na oswojenie oporu niechcianych rękawiczek i innych spacerowych „bolączek” dajcie znać, bo jutro znów idziemy…